strona główna

Szczegóły
Kategoria: Uncategorised
Odsłony: 1953

niebawem

Szczegóły
Kategoria: Uncategorised
Odsłony: 1938

niebawem

Szczegóły
Kategoria: Uncategorised
Odsłony: 2076
Autyzm jest zjawiskiem bardzo złożonym i trudnym do zdefiniowania. Mówiąc o osobach z autyzmem trzeba powiedzieć o całym spektrum trudności, z jakimi się borykają, dodając jednocześnie, że trudności te występują u każdej z osób w innym natężeniu. Najczęściej, w przypadku osób z autyzmem, mamy do czynienia z zaburzeniem odbioru świata przez zmysły. Osoby te inaczej odbierają światło, obrazy i dźwięki, inaczej odczuwają dotyk, zapach, smak czy ból. Często mają trudności z precyzyjnym rozumieniem kierowanych do nich wypowiedzi. Inny sposób odbioru świata powoduje, że osoby z autyzmem tworzą swój wewnętrzny obraz świata, często odmienny od naszego. Mają także trudności z klasycznym - w naszym rozumieniu - budowaniem więzi i okazywaniem emocji w relacjach z innymi ludźmi. Świat osób z autyzmem jest inny od \\\"naszego świata\\\", a kłopoty z komunikacją sprawiają, że osoby z autyzmem borykają się z doświadczeniem psychicznego osamotnienia.
11 lat - w kwietniu 2007 roku -  temu kilkoro rodziców z naszego stowarzyszenia podjęło starania o utworzenie ośrodka terapii dla dzieci z autyzmem, aby pomóc naszym dzieciom w zrozumieniu otaczającego je świata, objąć opieką terapeutyczną. Zaczynaliśmy “od zera”, w Grudziądzu nie funkcjonowała wtedy żadna zorganizowana pomoc terapeutyczna skierowana do osób z autyzmem. Pierwsze kroki skierowaliśmy równocześnie do władz miasta Grudziądza jak i do Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w celu pozyskania środków finansowych na działalność ośrodka. Przez wiele miesięcy toczyły się rozmowy z przedstawicielami władz miasta Grudziądza, których efektem była decyzja o dofinansowaniu kosztów terapii dzieci, postaraliśmy się o pozyskanie środków z PFRON-u - w pierwszym etapie - na przeszkolenie terapeutów, później na dofinansowanie działalności ośrodka terapii. Przy pomocy fachowców - superwizorów - z zakresu terapii behawioralnej przeprowadziliśmy wybór chętnych osób do pracy z naszymi dziećmi, zostało przeprowadzone 3 stopniowe szkolenie - i w kwietniu 2008 roku - po prawie roku starań - pierwsza czwórka dzieci objęta została profesjonalną terapią pod nadzorem superwizorów z Gdańska, do końca 2008 roku udało nam się objąć terapią 12 dzieci. Dzisiaj - po 10 latach działalności - naszą opieką terapeutyczną obejmujemy już 40 dzieci, a nadzór merytoryczny nad terapią sprawują super wykwalifikowani superwizorzy z certyfikatem. Dzięki przychylności władz miasta - wynajmujemy małym kosztem - 200 metrowy budynek w centrum miasta. Każde z naszych dzieci ma swojego terapeutę. Nasi terapeuci pracują z dziećmi nie tylko w ośrodku, jeżeli zachodzi potrzeba - idą z dzieckiem - za zgodą dyrektorów - do przedszkola, szkoły, aby pomóc w prawidłowym funkcjonowaniu w środowisku szkolnym, towarzyszą też w razie konieczności wizyty u lekarza, na placu zabaw, w sklepie - tam gdzie toczy się życie i gdzie nasze dzieci mają problemy z zachowaniami i są postrzegane jako niegrzeczne. Koszty terapii dzieci z autyzmem są bardzo wysokie. My jednak dokładamy wszelkich starań, aby rodzice nie płacili za terapię, dlatego każdego roku pozyskujemy środki z budżetu miasta Grudziądza, okolicznych gmin (pomagamy także dzieciom spoza Grudziądza), pozyskujemy także środki z PFRON-u poprzez udział w ogłaszanych projektach i konkursach dla organizacji pozarządowych. Dużym wkładem finansowym w działalność naszego ośrodka terapii jest 1% podatku - i tu zaangażowani są wszyscy nasi rodzice, którzy wszelkimi sposobami starają się zdobyć jak najwięcej pieniędzy. W ubiegłym 2017 roku po raz pierwszy zorganizowaliśmy imprezę charytatywną Niebieski Bieg - chcieliśmy pokazać grudziądzanom, że nie tylko wyciągamy rękę po gotowe pieniądze, ale także potrafimy zorganizować imprezę, na której wszyscy dobrze się bawią, dzieci mają masę atrakcji, a biegacze przebiegną 3,5 km po przepięknej nadwiślańskiej trasie. W tym roku po raz kolejny - 27 maja zorganizujemy Niebieski Bieg i mamy nadzieję na tak dużą frekwencję miłośników biegania i ich rodzin. 

Szczegóły
Kategoria: Uncategorised
Odsłony: 2071

AUTYZM

 

Terminem tym określane są całościowe zaburzenia rozwojowe okresu wczesnodziecięcego, charakteryzujące się upośledzeniem rozwoju umiejętności społecznych, brakiem mowy lub upośledzeniem jej rozwoju oraz powtarzanymi, stereotypowymi działaniami i zainteresowaniami dotyczącymi szczególnie obiektów nieożywionych. Występuje – w zależności od przyjętych kryteriów diagnostycznych – u około 5-20 dzieci na 10.000 urodzin, dotyczy częściej chłopców niż dziewcząt (5:1). Pierwsze objawy choroby występują przed ukończeniem 3 roku życia. Przyczyny powstawania zaburzenia nie są jeszcze dostatecznie wyjaśnione 

 

Objawy kliniczne 

Autyzm cechuje ogromna różnorodność objawów i stopnia ich nasilenia. Istnieją trzy podstawowe sfery zaburzeń funkcjonowania mózgu: 

 

• Upośledzenie interakcji społecznych 

Problemy w kontaktach społecznych polegają na prawie całkowitym braku zainteresowania innymi osobami, niezdolności do włączania innych do zabawy lub rozmowy, na niemożności utrzymania odpowiedniego dystansu interpersonalnego oraz braku empatii. Występuje również zmienność nastroju, lękliwość i niepokój. 

 

• Upośledzenie komunikacji 

Niezdolność komunikowania się polega głównie na niemożności opanowania mowy i ograniczeniu rozumienia mowy. Nasilenie zaburzeń jest bardzo różnorodne. W skrajnych przypadkach występuje całkowity braku rozumienia mowy oraz niezdolność mówienia utrzymująca się do wieku dorosłego. Inne dzieci uczą się mówić po 3-4 roku życia, jednak z nieprawidłową składnią i fonologią, jeszcze inne osiągają szybkie postępy, aż do używania pełnych, poprawnie artykułowanych zdań. Częsta jest echolalia, prozodia (melodia mowy) oraz wysoki i śpiewny głos. 

 

• Powtarzane i stereotypowe wzorce zachowania 

U dzieci z autyzmem stwierdza się wąski zakres zainteresowań i aktywności oraz niedostateczną zdolność zabawy, sztywność i opór wobec zmian. Często trwają godzinami w bezużytecznych czynnościach, godzinami mogą bawić się sznurkiem lub kręcić kółka samochodu, wolą ustawiać lub rozstawiać zabawki niż się nimi bawić. Charakterystyczne jest zajmowanie się przedmiotami lub ich częściami, stereotypowe lub powtarzane manieryzmy ruchowe. Upośledzone są zabawy wymagające wyobraźni. 

Specyfika zaburzeń funkcjonowania dzieci z autyzmem, przede wszystkim w sferze kontaktów społecznych i komunikacji, stanowiła i nadal stanowi ogromne wyzwanie dla rodziców, nauczycieli i terapeutów. Wiele tradycyjnych form oddziaływania terapeutycznego okazało się nieskutecznych w zetknięciu z tak szerokim zakresem deficytów rozwojowych. Obecnie najlepsze rezultaty, czego dowodzą obiektywne badania, przynosi wcześnie podjęta, intensywna terapia behawioralna, oparta o założenia współczesnej teorii uczenia się (Lovaas, 1987; Maurice i inni, 1996). Podstawowym celem tak rozumianego procesu terapeutyczno-edukacyjnego jest kształtowanie u dziecka jak największej ilości zachowań adaptacyjnych, które rozwiną jego niezależność i umożliwią mu efektywne funkcjonowanie w środowisku. 

 

Prowadzona terapia behawioralna ma na celu: 

 

• rozwijanie zachowań deficytowych (min.: okazywanie uczuć, zabawa tematyczna, prawidłowa mowa), 

• redukowanie zachowań niepożądanych (min.: zachowania agresywne i autoagresywne, nieprawidłowe reakcje emocjonalne) 

• generalizowanie i utrzymywanie efektów terapii w czasie. 

 

Główną drogą do tego celu jest: 

 

• systematyczne wzmacnianie (nagradzanie) coraz bardziej zbliżonych do docelowych form zachowania przy użyciu znaczących dla dziecka wzmocnień. W pierwszym etapie terapii są to zazwyczaj tzw. wzmocnienia pierwotne, w postaci smakołyków lub preferowanych przez dziecko aktywności, w tym również zachowań autostymulacyjnych. Później, co również jest wynikiem uczenia się, coraz większego znaczenia nabierają wzmocnienia społeczne. 

 

• ścisłe kontrolowanie sytuacji, w których zachowanie przebiega. Oznacza to odpowiedni sposób wydawania poleceń, które w pierwszej fazie terapii muszą być krótkie i bardzo konkretne, oraz umiejętne wprowadzanie i wycofywanie różnorodnych podpowiedzi (manualnych, wizualnych, werbalnych, itp.). Temu samemu celowi służy wprowadzanie do środowiska terapeutycznego wyraźnej struktury czasowo-przestrzennej.